In Nederland hechten we er erg aan dat dingen goed georganiseerd zijn en we geloven erg in de organisatorische maakbaarheid van dingen. Wie al wat langer in de zorg of bij politie werkt heeft al veel reorganisaties meegemaakt. Meestal wordt vooraf beloofd dat het werk beter en goedkoper zal worden, achteraf horen we daar weinig meer over.
We weten ondertussen dat een aantal zaken goed en minder goed werkt – maar organiseren de publieke sector daar helaas niet altijd naar. Vaak gaat er veel aandacht, energie en geld naar een kleine groep mensen die daar vaak relatief weinig mee opschiet. En ligt de nadruk op formele afspraken terwijl de informele samenwerking, vooral tussen mensen van verschillende organisaties, weinig aandacht krijgt. Mooie voorbeelden van samenwerking stuiten nogal eens op starre structuren of gebrek aan bestuurlijke bereidheid.
Innoveren, en niet alleen reorganiseren, vraagt dus om nogal wat inzet en doorzettingsvermogen. Ook is het niet zo dat een aanpak die op de ene plek in het land werkt zomaar gekopieerd kan worden elders – context is ook hier weer belangrijk. Rond zorg en veiligheid zijn een aantal mooie voorbeelden te noemen rond samenwerking in langdurige lastige situaties, rond acute situaties en structureel overleg – ook als alles ‘goed’ gaat.
Lees hier verder over dit thema: