Veel mensen denken af en toe aan een zelfgekozen dood, vaak omdat hun leven op dat moment zo moeizaam is dat ze niet zo verder willen. Suicidaliteit komt dus bij veel meer mensen voor dan bij het aantal mensen dat suicide pleegt (in Nederland ongeveer 1900 mensen per jaar).
Suicide wordt door bijna iedereen gezien als onwenselijk, als iets dat voorkomen moet worden door de professionele zorg. Vaak is dat terecht en begrijpelijk maar of dat altijd moet, mag of kan kunnen we ons afvragen. De focus op de preventie van suicide kan er ook toe leiden dat professionals angstig en beschermend reageren op suicidale uitspraken van mensen.
Voor ons is duidelijk dat suicidaliteit verschillende vormen (bv. acuut versus chronisch, terugkerend) kan hebben en vooral heel veel verschillende achtergronden en oorzaken. Afhankelijk van de uitingsvorm en oorzaak is dus een andere reactie passend/mogelijk, niet alleen door professionals maar zeker ook door naasten en andere betrokkenen. Het met een vragenlijstje of risicotaxatie-instrument ‘objectief’ vaststellen hoe groot het risico is op suicide is onmogelijk gebleken, in een gesprek een inschatting maken kan wel – maar zekerheid is er nooit.
Lees meer over dit thema: