In “Ik ben in beeld: Vraagverkenning dak- en thuisloze jongeren 18+,” onthult Jessy Berkvens een indringend beeld van de complexe realiteit van jongeren zonder vaste woon- of verblijfplaats. Ondanks de toename van dak- en thuisloze jongeren landelijk, blijft hun zichtbaarheid bij hulploketten beperkt, wat het lastig maakt om hun exacte aantallen en behoeften vast te stellen. Het onderzoek, gedreven door de urgentie om deze jongeren beter te begrijpen en te ondersteunen, duikt diep in de oorzaken van hun dakloosheid, variërend van een gebrek aan zelfidentificatie met dakloosheid tot negatieve ervaringen met het zorgsysteem en een sterk verlangen naar onzichtbaarheid vanwege schaamte of criminele activiteiten.
Het rapport benadrukt de kritieke rol van directe, toegankelijke hulp en de noodzaak van basale voorzieningen waar jongeren op adem kunnen komen. Door de stemmen van jongeren centraal te stellen, biedt het inzicht in hun worstelingen met het systeem, de wens voor meer autonomie en het belang van mentorschap door ervaringsdeskundigen. Verder worden de huidige tekortkomingen in het zorglandschap onderstreept, waaronder een gebrek aan passende opvang en ondersteuning die aansluit bij de behoeften en levensrealiteit van deze jongeren.
Het pleidooi voor een versterkte, meer empathische benadering die verder kijkt dan de institutionele kaders en echt aansluit bij de behoeften van jongeren, vormt de kern van Berkvens’ aanbevelingen. Met een nadruk op praktijkverbetering en de noodzaak van een gezamenlijke, flexibele aanpak die jongeren niet alleen ziet als cliënten maar als individuen met unieke verhalen en behoeften, roept het rapport op tot een herbezinning op hoe hulpverlening georganiseerd moet worden om werkelijk effectief te zijn voor dak- en thuisloze jongeren.