Zowel in de zorg als politie werken goed opgeleide professionals. Ook wordt het nodige onderzoek gedaan om verdere kennis te ontwikkelen. Maar vakmanschap in het werken met mensen in onvoorspelbare situaties is maar deels gebaseerd op kennis. De houding en vaardigheden van de professional zijn minstens zo belangrijk. De context van de situatie en de interactie tussen professional en burger bepalen sterk het verloop van het contact.
Daarom vinden we dat leren en reflecteren cruciaal in het dagelijks werk van zorg en politie. Maar beiden blijken vaak lastig: zorgprofessionals werken vaak solistisch, agenten soms ook. Volle agenda’s, acute oproepen en de waan van de dag bepalen sterk wat er gebeurt. Momenten om even samen terug te kijken, feedback te geven of vragen of met een team stil te staan bij (ingrijpende) gebeurtenissen is vaak schaars. En als die tijd er wel is dan blijkt het vaak nog niet makkelijk om als collega het achterste van je tong te laten zien.
Als professionals, teams, afdelingen en organisaties echt werk willen maken van leren is daarvoor vaak iets ander nodig dan alleen het naar bijscholing sturen van medewerkers. Leren en reflecteren gebeurt vooral op de werkvloer, tussen de mensen die het werk met elkaar doen. Natuurlijk komen er soms mooie inzichten voort uit wetenschappelijke kennis maar leren is veel meer dan kennis aangereikt krijgen door anderen. Voor heel veel publieke organisaties is het een grote uitdaging om een lerend klimaat te krijgen en houden.
Lees meer over dit thema: