Er bestaat in onze samenleving de indruk dat psychische problematiek/onbegrepen gedrag steeds meer en ernstiger worden. Ook in de zorg is vaak het gevoel dat de problematiek steeds heftiger en daardoor het werk steeds zwaarder wordt. In Nederland beschikken we sinds enkele decennia over betrouwbare cijfers over de aard en omvang van psychische problematiek dankzij de herhaalde NEMESIS-surveys. In 2022 werd voor het eerst, sinds de 1e meting in 1996 en de 2e in 2009 een toename gesignaleerd.
Dit type onderzoek brengt in kaart welke mensen welke symptomen hebben en welke stoornissen daarbij horen volgens het DSM-classificatiesysteem. Het zegt echter niets over de redenen waarom mensen die klachten of symptomen hebben, noch over hoe ernstig ze zijn. Die redenen of oorzaken zijn per persoon ook erg verschillend, en er valt alleen in algemene zin iets over te zeggen.
Het is moeilijk wetenschappelijk vast te stellen maar wel waarschijnlijk dat voor steeds meer mensen het tempo en de eisen van onze samenleving niet goed haalbaar zijn. Bij een wat grotere kwetsbaarheid en teveel stress trekken zij het niet meer en vallen dan uit met problemen die snel benoemd worden als ‘psychisch’ of ‘psychiatrisch’ – maar die mogelijk veel meer te maken hebben met overbelasting en overvraging.
In de afgelopen vijf jaar hebben vooral jongeren en jongvolwassenen hiervan veel last. Hoewel ook moeilijk hard te maken is de aanname van velen wel dat de impact van de corona-periode en sociale media op het welzijn van jongeren groot is. Zowel maatschappelijk als politiek ligt de aandacht helaas vaak meer bij ‘wat de zorg moet doen aan de grote vraag naar hulp’ dan bij de vraag hoe het komt dat zoveel mensen het niet goed redden.
Lees hier verder over dit thema: