Dit artikel uit het Tijdschrift voor Psychiatrie (2008) richt zich op de behandeling van chronische suïcidaliteit bij patiënten met een borderline persoonlijkheidsstoornis. Dit type suïcidaliteit verschilt aanzienlijk van acute suïcidaliteit en vereist daarom een aangepaste aanpak. De auteurs pleiten voor het nemen van korte termijn risico’s om de kans op succes op lange termijn te vergroten, waarbij een zorgvuldige afweging van voor- en nadelen essentieel is.
De kern van de discussie draait om het contrast tussen de korte termijn veiligheid en de lange termijn behandeldoelen. Bij chronische suïcidaliteit kan de nadruk op onmiddellijke veiligheid de voortgang van de behandeling in de weg staan. Dit dilemma wordt in het artikel geïllustreerd aan de hand van een casus van een 29-jarige vrouw met chronische suïcidaliteit en kenmerken van een borderline persoonlijkheidsstoornis. Na meerdere suïcidepogingen en psychiatrische opnames, wordt duidelijk dat de traditionele aanpak van vooral bescherming en crisisinterventie niet leidt tot een langdurige verbetering.
Literatuuronderzoek toont aan dat ongeveer 10% van de patiënten met een borderlinepersoonlijkheidsstoornis uiteindelijk overlijdt door suïcide. Chronische suïcidaliteit, vaak een levenswijze bij deze stoornis, verschilt van acute suïcidaliteit, die meestal optreedt na een ingrijpende gebeurtenis. De functies van chronische suïcidaliteit omvatten coping met pijnlijke affecten, communicatie van ongenoegen en lijden, en reactie op een gebrek aan controle over het leven.
De literatuur biedt geen eenduidig antwoord op de vraag of opname suïcide voorkomt. Daarom pleiten de auteurs voor een ambulante behandeling of dagbehandeling bij chronische suïcidaliteit, met nadruk op psychotherapie gericht op de oorsprong van de suïcidaliteit.
Balans tussen Risico en Behandeldoel
In de behandeling van chronische suïcidaliteit is het essentieel een balans te vinden tussen het nemen van risico’s op korte termijn en het nastreven van behandeldoelen op lange termijn. Dit vereist een heldere behandelovereenkomst, waarin risico’s en doelen duidelijk zijn omschreven, en een sterke therapeutische relatie. De casus illustreert dat een aanpak die uitsluitend gericht is op veiligheid contraproductief kan zijn. Effectieve behandeling van chronische suïcidaliteit vraagt om een gedifferentieerde en risicobewuste benadering, waarbij de nadruk ligt op de onderliggende oorzaken en het versterken van de autonomie van de patiënt.
Klik hier voor het hele artikel.